Rozdział XLVII - Epilog

Jako, że mamy koniec roku, czas podsumowań i refleksji, postanowiłem nie być gorszy od innych i podsumować wszystkie ważne rzeczy, które wydarzyły się w tym zmierzającym ku końcowi 2016 roku. A wraz z końcem roku, skończy się również nasza opowieść pod tytułem "Oczekiwanie na trojaczki z perspektywy taty".

Rozdział XLVI - A tymczasem w szpitalu...

Ostatnie wpisy, zarówno te na blogu, jak i te na fanpejdżu facebookowym skupiały się głównie na Kindze i Dianie, ale nie działo się tak dlatego, że nasze dwie gwiazdy, będące już w domu, tak bardzo absorbują naszą uwagę, że "zapominamy" o Ani. Po prostu Aneczka w dalszym ciągu nabiera ciałka w inkubatorku, dlatego też nie chcę publikować jej zdjęć w tej było nie było intymnej sytuacji, żeby za kilkanaście lat nie usłyszeć czegoś w stylu "Ojciec, nienawidzę cię za te zdjęcia na fejsie!".

Rozdział XLV - Wymarzony prezent świąteczny

Kiedy dzisiejszego poranka wyjeżdżaliśmy z domu do dziewczyn, nie spodziewaliśmy się, że wracać będziemy tak szybko i w tak dobrych nastrojach.

Rozdział XLIV - Pierwszy dotyk

Ktoś kiedyś powiedział, że każdy może być ojcem, ale trzeba być kimś wyjątkowym, żeby być tatą. Po tym jak po raz pierwszy pozwolono mi dotknąć moich małych księżniczek, nie wyobrażam sobie, jak można nie chcieć okazywać swojemu dziecku bliskości i miłości, i z wyboru być wyłącznie ojcem.

Konkurs imienia urodzin Gangu

Jakiś czas temu, gdy Mysza leżała już w szpitalu, ktoś zadzwonił do moich drzwi. Nie zadzwonił jednak raz, a dwa razy. 
- Listonosz - mruknąłem pod nosem - polecony? - zapytałem już głośno otwierając drzwi
- Nie, paczka - odpowiedział kurier

Rozdział XLIII - Urodziły się!

Obiecałem, że dziś zostanie ogłoszony bożonarodzeniowy konkurs, ale w związku z zaistniałą sytuacją rozpoczęcie konkursu przekładamy na co najmniej jutro. W dniu dzisiejszym żyjemy tym, że od godziny 1:30 jesteśmy najszczęśliwszymi osobami na świecie, bo właśnie tę porę na przyjście na świat wybrał sobie nasz księżniczkowy Gang!

Rozdział XLII - O tym, że już wszystko gotowe

Właśnie skończyłem przygotowywać pokój dla naszych małych księżniczek. Teraz już z całą stanowczością możemy powiedzieć, że jesteśmy gotowi na przyjęcie Gangu na ten świat.

Rozdział XLI - Sześć kilogramów Gangu

Dzisiejsze przedpołudnie i wczesne popołudnie upłynęło nam pod znakiem badań i pomiarów. Najpierw badanie mojej umęczonej żony, potem doppler, i na koniec USG z pomiarami i ważeniem Gangu, który ku naszemu zaskoczeniu ciągle rośnie jak na drożdżach.

Rozdział XL - Final countdown

Wczoraj Mysza dostała od lekarzy kategoryczny nakaz leżenia za wyjątkiem wyjścia do toalety i na pomiar ciśnienia, resztę czasu ma spędzać w łóżku w pozycji najwyżej półleżącej. Wszystko spowodowane jest faktem, że wielkimi krokami nadchodzi dzień, w którym powitamy na świecie nasz mały Gang!

Rozdział XXXIX - Jak się leży Pani Myszo?

Mysza w dniu dzisiejszym świętowała swoją pierwszą tygodnicę pobytu w szpitalu, a ja dzielnie w tym świętowaniu ją wspierałem. Przez ten tydzień w czteroosobowej mojożonowej sali rozwiązały się trzy ciąże - jedna bliźniacza i dwie pojedyncze, a matka mojego Gangu w dalszym ciągu, z uporem maniaka twierdzi, że nie zamierza wypuszczać Gwiazdek na ten świat.

Rozdział XXXVIII - Jak urósł Gang

Wczoraj w samo południe do sali Myszy weszła przełożona położnych i oznajmiła

Pani Myszo, dokładnie za siedem minut i dwadzieścia trzy sekundy proszę stawić się na USG.

Rozdział XXXVII - Już niedługo, coraz bliżej

Wczoraj wieczorem na Facebooku pojawiło się zdjęcie mojej umęczonej, przebranej w piżamę żony, oczekującej na przyjęcie do szpitala. Już kilkanaście minut później Mysza leżała na kozetce w gabinecie zabiegowym oddziału, którego nazwa regularnie układa w mojej głowie dziwne wizje, wypinając tę część Myszowego ciała, która tworzy łącznik między zaatakowanymi wysypką plecami, a spuchniętymi nogami matki mojego Gangu.

Rozdział XXXVI - No i po remoncie!

Miało być tradycyjnie, wczoraj miał pojawić się nowy tekst, ale uznałem, że dodawać tekst o 23 to trochę za późno, więc odłożyłem pisanie na dziś. Planowo miał się pojawić wczesnym popołudniem, niestety obowiązki związane z remontem przesunęły publikację na teraz.

Rozdział XXXV - "Jakie prognozy Pani profesor?"

Wczoraj odbyliśmy kolejną wizytę u Pani profesor. Nie jest wykluczone, że już ostatnią przed przyjściem na ten świat naszego księżniczkowego Gangu. Zapraszam na relację!

Rozdział XXXIV - A na imię jej będzie... odc. II

W przedostatnim rozdziale pisałem, że zmieniliśmy zdanie co do imion. Pierwotnie nie chcieliśmy zdradzać naszego wyboru, ale uległem presji i postanowiłem podzielić się z czytelnikami naszymi, oby już ostatecznymi, wyborami.

Rozdział XXXIII - Najświeższe wieści

W poniedziałek zaczęliśmy trzydziesty tydzień ciąży, co oznacza, że statystycznie rzecz biorąc pozostały nam cztery tygodnie do powitania Gangu. Z jednej strony, kupa czasu, z drugiej zaś, jak sobie pomyślę ile rzeczy pozostało jeszcze do zrobienia i załatwienia, jestem przerażony. Zwłaszcza patrząc przez pryzmat mojej skręconej nogi, która w znacznej mierze ogranicza moje możliwości.

Rozdział XXXII - Ile waży Gang?

Myszy jest przykro, bo twierdzi, że wszystkie Laski podobne są do mnie, mnie jest smutno, bo biedne dzieci są do mnie podobne, a to nic przyjemnego, Pani profesor, jako kobiecie empatycznej, jest przykro, bo nam jest przykro, ale to wszystko rekompensuje fakt, że dzieciom nie spieszy się na ten świat, więc ogólnie atmosfera jest radosna i wszyscy są szczęśliwi. Takie wnioski można wyciągnąć z dzisiejszej wizyty kontrolnej u Pani profesor.

Rozdział XXXI - O Myszowych dolegliwościach i przeprowadzkowym planowaniu

Mysza ostatnie dni spędza w łóżku, bo każde z niego wyjście, związane z nawet najprostszą czynnością niesie za sobą konsekwencje w postaci ekstremalnego bólu pleców, ja zaś dotrzymuję Jej towarzystwa i dzielnie wspieram, przebywając na zwolnieniu lekarskim z tytułu skręconej kostki. I tak sobie siedzimy w domu i kombinujemy co tu uczynić, żeby było dobrze...

Rozdział XXX - O warsztatach rodzicielskich

Jakiś czas temu Mysza zapisała siebie jako uczestnika, a mnie jako osobę towarzyszącą na warsztaty rodzicielskie jednego z miesięczników dla "nowoczesnych rodziców". Ogólnie warsztaty jako takie nie zrobiły na mnie wrażenia "Wow", ale znalazłoby się kilka mniejszych lub większych plusów

Rozdział XXIX - Obcy

Pamiętacie scenę z 8. Pasażera Nostromo, tę w której z Kane'a wyskakuje mały Alien? Ostatnio podobne obrazki mam na co dzień, z tym że Mysza jest jak Kane, a Gang jest jak Obcy.

Rozdział XXVIII - Przeprowadzka

Pamiętacie, jak jakiś czas temu miałem w planach wyremontować mieszkanie? Dopadła mnie wtedy wizja, niczym Martina Luthera Kinga, pomyślałem sobie "I have a dream". Ostatecznie z remontu "(...) wyszło dno, zero, czyli nic", a teraz, z perspektywy kilku miesięcy okazuje się, że wyszło nam to na dobre.

Rozdział XXVII - O podglądaniu gangu i Myszy na sterydach

Dziś, jeszcze zanim wzeszło słońce, zapakowałem swoje cztery kobiety do samochodu i wyruszyłem w daleką, pełną niebezpieczeństw podróż. Celem naszej wyprawy był... gabinet Pani profesor.

Rozdział XXVI - Co z tą wysypką?

Jak już wspominałem, Mysza ma podejrzenie cholestazy ciążowej. Jednym z jej objawów jest wysypka występująca na i w okolicy brzucha. To ta wysypka zaniepokoiła ostatnio Panią profesor i to prze tę wysypkę wylądowaliśmy wczoraj w punkcie przyjęć szpitala przy ul. Klinicznej. Ale po kolei...

Rozdział XXV - Fotoreportaż

No i są - zdjęcia z naszej sesji brzuszkowej w komplecie! Zapraszam na mały fotoreportaż z trzydziestego sierpnia z plaży w Orłowie. Aż miło powspominać jak było ciepło i przyjemnie. Wtedy wydawało nam się, że Mysza ma wielki brzuchal...

Rozdział XXIV - Szczęśliwy bocian

No i kolejna wizyta za nami. Gang jest coraz większy i silniejszy, Mysza jest coraz większa i słabsza, a ja nie mogę doczekać się grudnia.

Rozdział XXIII - Nowe cztery kółka

No to wygląda na to, że jeden z popularnych portali ogłoszeniowych rozwiązał nasz kolejny problem, którym był wózek na sam początek. Wprawdzie musi zostać nam jeszcze dostarczony, wszak zakupiony został w Ostrowie Wielkopolskim, ale już jest nasz!

Rozdział XXII - A na imię jej będzie...

Zawsze dziwiło mnie to, że ludzie mają tak wielki problem z wybraniem imienia dla swojego przyszłego dziecka. Kurcze, podoba mi się imię Hermenegilda, to daję córce Hermenegilda, podoba mi się Brajan, to daję synowi Brajan. Proste. Przynajmniej tak wydawało mi się, dopóki nie zostałem zmuszony do zastanowienia się nad imieniem dla własnego dziecka. Trójki. Trzech córek...

Rozdział XXI - Jest dobrze!

Wczoraj wieczorem mieliśmy wizytę kontrolną u Pani profesor. Mysza odbyła przegląd tego, co miała zabiegowane tydzień temu, a potem wspólnie przystąpiliśmy do podglądania Gangu.

Rozdział XX – Home sweet home!

We wtorkowy poranek Mysza miała zabieg, który udał się tak bardzo, że już w środowe przedpołudnie zespół lekarski z Profesorem na czele postanowił pozbyć się jej z oddziału. - Wychodzę na wolność, możesz po mnie przyjechać – oświadczyła bladym świtem matka mojego Gangu

Rozdział XIX – Gang rośnie, ale…

Obiecałem dziś nowy tekst i oto jest. Później niż zwykle, ale o tym dlaczego już kilka linijek niżej.

No i byliśmy u Profesora Jacka. I dobrze, że to do niego trafiliśmy pod nieobecność naszej Pani profesor, bo to co zobaczył w Myszy wymagało szybkiej reakcji.

Rozdział XVIII – Aktualności

Aktualnie Mysza przebywa u Myszowych rodziców w najstarszym mieście w Polsce. Z jednej strony spoko, bo mam pełną swobodę we wprowadzaniu zmian i modyfikacji mieszkania, które mają na celu ułatwić nam funkcjonowanie po urodzeniu Gangu, z drugiej strony laski rosną w siłę i zaczynają się wyraźnie wiercić, czego świadkiem nie mam szansy być. Na szczęście zrobiłem co miałem zrobić, a Mysza już w weekend wraca do domu.

Rozdział XVII – Góra prezentów!

W sobotę po raz kolejny zostaliśmy obsypani prezentami. Dostaliśmy tysiąc toreb ciuszków dla dziewczyn od cioci Pauliny i małej Hani, chwilę później milion toreb z zabawkami i ciuszkami dorzuciła ciocia Kasia. Mysza stwierdziła, że nie dość, że Gangowe laski będą zasypane zabawkami, to mamy ich tyle, że spokojnie możemy otworzyć przedszkole. I to z kilkoma dużymi grupami.

Rozdział XVI – Uśmiech do zdjęcia!

Spotkała nas, w sensie mnie i Myszę, lawina szczęścia, bo niewątpliwie tak można nazwać trzy księżniczki w drodze, ale nie tylko, bo do wspomnianej lawiny dołączają również nasi przyjaciele, rodzina i znajomi, którzy bardzo mocno wspierają nas w tym okresie, który jest dla nas w jakimś sensie czasem metafizycznym i magicznym.

Rozdział XV – Czy Jasia to jednak Jasio?

No i kolejna wizyta u Pani profesor za nami. Mamy już pewność co do Gangowych płci. Jednak o tym czy coś się zmieniło, nieco później.

Rozdział XIV – Co tam u nas?

No to w końcu udało się siąść do pisania. Łatwo nie jest, praca, przygotowania, wyjazdy, spotkania, goście, ale w końcu się udało. W ciągu ostatniego tygodnia spotkaliśmy się z całym mnóstwem ludzi, a Gang dostał całe mnóstwo prezentów od całego mnóstwa cioć i wujków.

Rozdział XIII – Zaskoczenie

Jeśli masz syna, pilnujesz syna. Jeśli masz córkę, pilnujesz całego osiedla

A jeśli masz trzy córki, pilnujesz całego Trójmiasta i połowy Kaszub…

Rozdział XII – Zapachniało zmianami

Ależ zmian przyniósł nam ten miniony tydzień! Pożegnanie z Mondkiem było tylko prologiem do całego ciągu zmian. Tym razem zacznijmy od końca.

Rozdział XI – Au revoir

No i pojechał. Łezka się w oku zakręciła, gdy z okna kuchni obserwowałem, jak nowy właściciel odjeżdża Mondkiem. Co by nie mówić, człowiek bardzo przywiązuje się do rzeczy, nawet tych, które napsuły mu trochę krwi ostatnimi czasy.

Rozdział X – Prezenty

Dziś przed południem do naszych drzwi zapukał kurier, który dostarczył wielką pakę z prezentami dla Gangu od cioci Asi i małego Tymka. Mysza otworzyła paczkę i oszalała, podobnie jak ja.

Rozdział IX – Gangowe newsy

No i znów kamień z serca! Kolejna wizyta u Pani profesor za nami, z Gangiem wszystko w najlepszym porządku, ale po kolei.

Rozdział VIII – A może morze?

Tydzień temu do Polski przyleciała „Ciocia z Ameryki”. W zasadzie to kuzynka z Wielkiej Brytanii, ale „ciocia z Ameryki” lepiej brzmi.

Rozdział VII – Spacer

Mysza postanowiła zrewanżować się za wycieczkę i zabrała mnie na spacer do ciemnego lasu. Po tym jak dziś rano wróciłem zlany potem po bieganiu, oznajmiła: „Idziemy dziś na spacer, z Kamiennego Potoku do Oliwy, to tylko 10 kilometrów”, pomyślałem sobie, że w sumie to czemu nie. Wsiedliśmy w naszego wiernego towarzysza Mondka i pojechaliśmy do Sopotu.

Rozdział VI – Jedziemy na wycieczkę!

- Mysza, jedziemy na wycieczkę. Zabieram Ciebie i Gang do Pizy – ogłosiłem w czwartkowy poranek

- Ale jak to? Przecież jutro idziesz do pracy… – z powątpiewaniem odparła Mysza – poza tym byłam już w Pizie. Mógłbyś zabrać mnie do Paryża… – dodała rozmarzonym głosem – Te wąskie uliczki, małe kawiarenki, Łuk Triumfalny, wieża Eiffla i Pola Elizejskie…

Rozdział V – Co w trawie piszczy?

Mysza chyba jednak nie jest samurajem… Ech, a już ogłosiłem światu, że nie ma sensu ze mną zadzierać, bo poszczuję żoną biegłą w sztukach walki.

Rozdział IV – Pędzle w dłoń!

- „Zrobię remont mieszkania!” – pomyślałem.

Jak pomyślałem tak planuję zrobić. Wiadomo, jeszcze nie teraz, nie tak nagle – nie jestem na to gotowy.

Rozdział III – Powietrza!

Przez ostatnie dwa tygodnie nie działała nam klimatyzacja w aucie. Samochód był w serwisie, potrzeba było opróżnić układ klimatyzacji z czynnika chłodniczego i tak dalej, mało istotne. W każdym razie jak już napisałem, klimatyzacja nie działała i dopiero wczoraj miałem czas, żeby ją napełnić.

Rozdział II – Takich dwoje, jak ich troje nie ma ani jednego!

Przyszła pora na wpisy bieżące. No to lecimy. 2 dni temu byliśmy na wizycie kontrolnej u Pani profesor prowadzącej ciążę. W zasadzie do dnia wizyty byliśmy spokojni i zupełnie się nie stresowaliśmy, ale już w piątek rano przyszedł pewien niepokój i niepewność, czy aby wszystko będzie OK. Mysza czuła się dobrze, ale mimo wszystko była pewna obawa.

Rozdział I – Czy jest na sali lekarz?

Przychodzi Mysza do lekarza, a lekarz na to „Pani szuka dalej”

Takim oto sucharem można rozpocząć pierwszy rozdział naszej opowieści o trojaczkach w drodze.

Prolog

Ta historia zaczyna się w pięknym mieście nad najdłuższym jeziorem w Polsce – Jeziorakiem. To w Iławie 30 kwietnia 2016 roku powiedzieliśmy sobie sakramentalne „Tak” z moją żoną, którą na potrzeby tego bloga nazywał będę Myszą.